Lp.

Teza

Uzasadnienie

Poparcie dla tezy

Tryb wdrożenia

Stworzenie centralnego rejestru danych homologacyjnych pojazdu dającego możliwość diagnoście dostęp on-line

W przypadku stwierdzenia w trakcie badania technicznego, że badany pojazd został poddany modyfikacji, diagnosta bez dostępu do tego rodzaju danych nie jest wstanie ocenić, czy przeprowadzone przez użytkownika pojazdu modyfikacje, wykraczają poza zakres homologacji, przez co będą miały wpływ na bezpieczeństwo w ruchu drogowym.

Na podstawie suchych danych homologacyjnych nie można stwierdzić czy pojazd był faktycznie przerabiany. Natomiast należy rozwiązać problem obowiązku zgłaszania przez właściciela pojazdu zmian konstrukcyjnych nienaruszających zapisów dowodu rejestracyjnego. Np. modyfikacje zawieszenia, układu wydechowego, itd. Uprawniony diagnosta w większości wypadków z dokumentacją homologacyjną lub bez, nie jest w stanie dokonać sprawdzenia zgodności kompletacji typu/wariantu/wersji pojazdu. Ponadto badania w skp mają być zgodnie z dyrektywą WE „proste, szybkie i tanie”. Zatem najpierw powinno być zgłoszenie modyfikacji pojazdu przez właściciela, potem ocena zmian, jeżeli to konieczne przez np. rzeczoznawcę a potem badania w skp. Reasumując, modyfikacje pojazdu bez deklaracji właściciela zwykle są niemożliwe do wykrycia w warunkach SKP i dostęp do danych homologacyjnych tego niestety nie zmieni.

Należy rozważyć możliwość wprowadzenia ad-hoc bezpłatnego dostępu do już istniejącej bazy tj. katalogu ITS, co ograniczy ewentualne koszty i problemy z wprowadzeniem i utworzenia nowej bazy. Z systemu tego obecnie korzystają powszechnie starostowie.

SDCM wyraża pozytywną opinie w kwestii samego utworzenia centralnego rejestru danych homologacyjnych pojazdów, jednakże opowiada się przeciw wprowadzeniu zapisów iż rejestr ten ma służyć diagnostom do weryfikacji czy samochód został poddany modyfikacjom.

Wspomniana czasami drewniana ławka montowana w samochodzie nie jest właściwym argumentem gdyż przepisy jasno określają i w dowodzie rejestracyjnym jest napisane, ile miejsc ma samochód.

Powstaje tu pytanie co diagnosta będzie miał uczynić z tą wiedzą gdy na przykład stwierdzi:

1. Kierowca wymienił zwykłe reflektory na oświetlenie ksenonowe, warunki opisane mówią dokładnie, co jeszcze taki zestaw musi mieć: spryskiwacze i samopoziomowanie. I to decyduje, czy pojazd można dopuścić do ruchu, czy nie, a nie wpis w karcie homologacji pojazdu.
2. Układ wydechowy posiada chromowane końcówki a one również nie są w wyposażeniu homologowanym ale jeśli mają wpływ na zachowanie się układu to zostanie to wychwycone na teście spalin.

Zablokowanie możliwości robienia takich usprawnień ograniczy możliwość sprzedaży części do „tuningu”, ponieważ każda zmiana poza wyposażeniem homologowanym może być zakwestionowana.

Warto tu podkreślić iż wielokrotnie części oferowane przez producentów samochodów na tak zwany rynek wtórny z logiem producenta samochodu to też nie te same części z których został zmontowany samochód na taśmie produkcyjnej.

Po to przyjęto Dyrektywę dot. homologowania części, żeby części, które podlegają takim wymaganiom były homologowane również jako części zamienne i serwisowe. Idąc tym tropem okaże się, że nie można samochodu naprawić bo miał inne części podczas homologacji. Teza ta to zbędny i groźny zapis mogący prowadzić do nadużyć diagnostów wobec kierowców, którzy dokonali modyfikacji lub naprawy samochodu bo wystarczy, że diagnosta stwierdzi, że klocki miały być ATE, a są Bosch. SDCM postuluje o wykreślenie tezy , a co najmniej modyfikacje w zaznaczonym w tabeli zakresie.

Osiem organizacji popiera propozycję.

Jedna organizacja jest przeciwna.

Lp.

Teza

Propozycja wdrożenia tezy

6.

Teza wykreślona